υπόπνοια

η, Ν

ιατρ. η ελάττωση τού μεγέθους τής αναπνοής, η οποία αποτελεί ένδειξη αναπνευστικής ανεπάρκειας και ελάττωσης τού κυψελιδικού αερισμού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπ(ο)-* + -πνοια (< -πνοος /-πνους < πνοή), πρβλ. δύσ-πνοια].